Piąta generacja sieci bezprzewodowych: IEEE 802.11ac czyli Gigabit WiFi

Beamforming

Równie interesującą technologią, która została zapoczątkowana przez standard 802.11n jest formowanie wiązki (beamforming). Sama koncepcja formowania wiązki jest bardzo prosta: nadajnik wysyła ściśle określony zbiór symboli radiowych poprzez każdą swoją antenę nadawczą, umożliwiając odbiornikowi stworzenie matrycy odzwierciedlającej jak jego każda antena odbiorcza „słyszy” poszczególne anteny nadajnika. Matryca ta jest następnie wysyłana z powrotem do nadajnika który wykorzystuje ją do optymalizacji amplitudy i fazy sygnału na każdej swojej antenie nadawczej poprawiając w ten sposób parametry uzyskiwanego po stronie odbiornika sygnału. Kompletna matryca musi określać amplitudę oraz fazę sygnału na każdej z anten oraz dla każdej z podnośnych kanału radiowego – jest to duża ilość danych które musza być wymieniane pomiędzy nadajnikiem i odbiornikiem. Z tego powodu opracowano kilka metod które pozwalały na zmniejszenie ilości koniecznych do przesłania informacji i nie powodowały jednocześnie zmniejszenia skuteczności beamformingu. Niestety, w efekcie producenci urządzeń 802.11n nie byli w stanie uzgodnić i wdrożyć wspólnego mechanizmu wspierającego kształtowanie wiązki. Tylko niektóre obecne urządzenia 802.11n są w stanie korzystać z beamformingu i to tylko wtedy gdy obie strony polaczenia radiowego zbudowane są w oparciu o te same chipsety. Aby uniknąć podobnej sytuacji, specyfikacja 802.11ac określa tylko jedną standardową metodę kształtowania wiązki. Takie ujednolicenie pozwoli na współdziałanie urządzeń rożnych producentów wspierających beamforming i umożliwi jego powszechne wykorzystanie w sieciach 802.11ac.