Piąta generacja sieci bezprzewodowych: IEEE 802.11ac czyli Gigabit WiFi

Multi-user MIMO (MU-MIMO)

Jedną z przełomowych technik wprowadzonych w standardzie 802.11n była możliwość tworzenia wielu par anten nadawczo-odbiorczych, obsługujących maksymalnie do 4 strumieni danych. Ta funkcja pozwoliła na znaczące zwiększenie szybkości transferu. 802.11ac definiuje wykorzystanie maksymalnie 8 strumieni przestrzennych dla stacji bazowej i maksymalnie 4 strumieni przestrzennych dla klienta. Z historycznego punktu widzenia producenci układów potrzebowali do tej pory około 2 lat na dodatnie dodatkowego strumienia do funkcjonalności urządzeń (obecnie standard 802.11n oferuje 3 strumienie - zob. test "MIMO 3x3"). Standard 802.11ac korzystając z dorobku 802.11n startuje z pozycji 3 strumieni. Obsługa 8 strumieni zapewne znacznie podniosła by wydajność sieci ale nie jest pewne czy taka ilość strumieni zostanie kiedykolwiek osiągnięta. Pewne jest natomiast to, że wykorzystanie kilku strumieni będzie szczególnie korzystne w połączeniu z technologią MU-MIMO.

Multi-user MIMO (MU-MIMO).

Technologia MIMO zapoczątkowana w sieciach WLAN przez standard 802.11n pozwala wysyłać jednocześnie wiele strumieni przestrzennych ale w danej chwili mogą one być wykorzystane tylko przez jednego klienta. Jest to wiec technologia Single-user MIMO (SU-MIMO). Standard 802.11ac definiuje nową technologię: Multi-user MIMO (MU-MIMO). Pozwala ona stacji bazowej na wysyłanie w tym samym czasie i w tym samym kanale radiowym wielu różnych strumieni danych przeznaczonych dla różnych klientów. Działanie sieci 802.11n można zatem porównać do bezprzewodowego hub-a podczas gdy standard 802.11ac działa jak bezprzewodowy switch. Dzięki temu MU-MIMO bezpośrednio zwiększa całkowitą pojemność systemu WLAN.

MU-MIMO stanowi trudne wyzwanie dla producentów urządzeń i na razie jego implementacja w urządzeniach 802.11ac jest opcjonalna. Pierwsze układy 802.11ac na pewno nie będą wspierać MU-MIMO.